Interwencja wobec szpitala Uniwersyteckiego we Wrocławiu

Działamy na rzecz dostępności porodów rodzinnych we Wrocławiu.

Szanowny Panie,

w imieniu Fundacji Rodzić po Ludzku, która już od 25 lat działa na rzecz polepszenia standardów opieki okołoporodowej w polskich szpitalach, w związku z napływającymi do Fundacji skargami w zakresie naruszeń Standardów Opieki Okołoporodowej w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym we Wrocławiu Klinika Ginekologii, Położnictwa przy ul. Borowskiej 213, 50-556 Wrocław (dalej „Szpital”), składam wniosek o:

udostępnienie informacji publicznej w zakresie odpowiedzi na poniższe pytania:

1. Czy w Szpitalu przeprowadza się obecnie porody rodzinne?

2. Jeśli nie, dlaczego nie jest to możliwe?

3. Czy Szpital dysponuje jednoosobową salą porodową z wyodrębnionym węzłem sanitarnym?

4. Czy w przypadku dzieci przedwcześnie urodzonych, Szpital umożliwia rodzicom przebywanie z ich dziećmi? Czy wprowadzone są w tym zakresie ograniczenia czasowe bądź szczegółowe wymagania stawiane przed rodzicami?

5. Czy matkom, które były zakażone SARS-COVID-19 w trakcie pobytu w szpitalu, a które zakończyły okres izolacji umożliwia się przebywanie ze swoim przedwcześnie urodzonymi dziećmi na oddziale szpitalnym?

Jednocześnie przypominamy, że zgodnie z zaleceniami konsultantów krajowych w dziedzinie położnictwa i ginekologii oraz w dziedzinie perinatologii z dnia 15 lipca 2020 r. w Polsce nie ma arbitralnego zakazu porodów rodzinnych. W opinii Fundacji (potwierdzonej stanowiskiem Rzecznika Praw Pacjenta), odgórny zakaz obecności osoby bliskiej przy porodzie stanowi naruszenie praw pacjenta. Szpitale, w których dostępne są jednoosobowe sale porodowe z wyodrębnionym węzłem sanitarnym powinny dążyć do umożliwienie obecności osoby bliskiej przy porodzie. Jeśli zatem nie ma innych przeciwskazań niż brak odpowiedniej sali porodowej, porody rodzinne powinny być możliwe.

Zwracamy również uwagę, że prawo pacjenta do obecności osoby bliskiej zostało uregulowane w art. 21 oraz art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz.U. z 2019 r. 1127). Przepisy te umożliwiają ograniczenie tego prawa w przypadku wystąpienia zagrożenia epidemicznego lub ze względu na bezpieczeństwo zdrowotne innych osób. Wszelkie ograniczenia powinny być jednak wprowadzane zgodnie z przepisami Konstytucji RP to znaczy w sposób proporcjonalny i niezbędny dla ochrony innego prawnie chronionego dobra. Szpitale, decydując się na wprowadzenie ograniczeń powinny wziąć pod uwagę również brzmienie art. 68 ust. 3 Konstytucji RP. Zgodnie z nim władze publiczne są obowiązane do zapewnienia szczególnej opieki zdrowotnej dzieciom. Co więcej, zgodnie z art. 72 ust. 1 ustawy zasadniczej, Rzeczpospolita Polska zapewnia ochronę praw dziecka. Podobne obowiązki nałożone na państwo wynikają z Konwencji Praw Dziecka, której Rzeczpospolita jest stroną.

Jako Fundacja stoimy na stanowisku, że przejawem realizacji obowiązków wynikających z Konstytucji RP i Konwencji Praw Dziecka w stosunku do dzieci hospitalizowanych jest zapewnienie im ciągłej i nieprzerwanej opieki ich rodziców wraz z możliwością nieograniczonego przebywania rodziców z dziećmi hospitalizowanymi.

Poczucie osamotnienia, jakiego doświadcza dziecko w trakcie pobytu w szpitalu, ma kolosalny wpływ na jego dalsze zdrowie i życie. Liczne badania naukowe wskazują, że obecność rodzica/opiekuna podczas pobytu w szpitalu obniża poziom stresu u dziecka i wpływa na jego poczucie bezpieczeństwa, co z kolei korzystnie wpływa na proces terapeutyczny. Pozbawienie dziecka chorego wsparcia rodzica w tym okresie może wywołać u niego uczucie porzucenia i zaburzyć więź między dzieckiem a rodzicem/opiekunem. Doświadczenie to może spowodować traumę i wymagać kolejnego długotrwałego leczenia.