Prawo do informacji

1. Być pełna – tzn. personel medyczny zobowiązany jest objaśnić pacjentce stan zdrowia jej i dziecka. Powinien objaśnić możliwe metody lecznicze i diagnostyczne. Cel zastosowania danego środka czy zabiegu. Powinien także poinformować o ewentualnych następstwach, negatywnych i pozytywnych konsekwencjach zastosowania lub zaniechania określonych świadczeń.
2. Być zrozumiała, podana przystępnym językiem. Specyficzne medyczne terminy i sformułowania winny być wyjaśnione.
3. Zawierać wszelkie dane, na podstawie których pacjentka może podjąć świadomą zgodę, lub odmówić poddania się określonym czynnościom.

Prawo do informacji jest ściśle związane z prawem do udzielania zgody na wszelkie zabiegi medyczne. Tylko informacja spełniająca powyższe warunki, umożliwia pacjentowi udzielenie ważnej zgody na zabiegi. Uprawnia personel do legalnego działania.

Personel medyczny może nie informować pacjenta o podejmowanych wobec niego działaniach jedynie wtedy, gdy pacjent świadomie wyrazi wolę bycia nie informowanym.

W sytuacjach wyjątkowych, jeżeli rokowanie jest niepomyślne dla pacjenta, lekarz może ograniczyć informację o stanie zdrowia i o rokowaniu. Jedynie wtedy gdy, według oceny lekarza przemawia za tym dobro pacjenta. W takich przypadkach lekarz informuje przedstawiciela ustawowego pacjenta lub osobę upoważnioną przez pacjenta. Na żądanie pacjenta lekarz ma  obowiązek udzielić mu żądanej informacji.

Także pacjent małoletni, który nie ukończył 16 lat, ma prawo do uzyskania od lekarza informacji w zakresie i formie potrzebnej do prawidłowego przebiegu procesu diagnostycznego lub terapeutycznego.

Jakie przepisy prawa stanowią o prawie do informacji?

1. Art. 31 ust. 1 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, art. 9 i nast. ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz art. 16 ust. 2 ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej. Personel medyczny ma obowiązek udzielenia przystępnej (czyli zrozumiałej, co nie znaczy uproszczonej w treści) informacji o stanie zdrowia rodzącej i jej dziecka. W tym także, o metodach diagnostycznych i leczniczych oraz dających się przewidzieć następstwach ich stosowania lub zaniechania. Ponadto, o wynikach leczenia oraz rokowaniu. Jedynie w sytuacjach wyjątkowych, jeżeli według oceny lekarza przemawia za tym dobro pacjenta i jeżeli rokowanie jest niepomyślne dla pacjenta, lekarz może ograniczyć informację o stanie zdrowia i o rokowaniu. Jednakże w takich przypadkach lekarz jest obowiązany poinformować przedstawiciela ustawowego pacjenta lub osobę upoważnioną przez pacjenta. Na żądanie pacjenta lekarz ma obowiązek udzielić mu wskazanej informacji.
2. Art. 10 ust. 2  Europejskiej Konwencji Bioetycznej stanowi, że każdy ma prawo do zapoznania się z wszystkimi informacjami o swoim zdrowiu. Należy jednak respektować życzenia osób, które nie chcą zapoznać się z tymi informacjami.

O prawie pacjenta do informacji stanowi również Kodeks etyki zawodowej położnej oraz kodek etyki lekarskiej.

Położna jest obowiązana do udzielania pacjentowi rzetelnej i zrozumiałej informacji, dotyczącej procesu pielęgnowania (art. 1 pkt c). Lekarz może nie informować pacjenta o stanie jego zdrowia bądź o leczeniu, jedynie w przypadku, gdy pacjent wyraża takie życzenie (art. 13).